Reis verhalen

Dag 85:                                                                                                                      30-11-2015

Ik ben weer thuis. Vannacht vertrok het vliegtuig om 00.30 en vanmorgen kwam ik om 11.00 aan op Schiphol. Daar werd ik opgewacht door mijn ouders en Esmee. Het was een lange reis en slapen in een vliegtuig is niet enorm comfortabel.  Ik vind het jammer dat ik niet langer in Zuid Afrika kon blijven, maar ik ben nu vooral heel blij om weer even thuis te zijn. Aan al het moois komt een eind en zo ook aan dit avontuur. Nu is het even een maandje bijkomen, sint, kerst en nieuwjaar vieren en dan begint het normale leven weer. Dit is dan ook de laatste keer dat ik iets schrijf. Ik wil iedereen die regelmatig reacties plaatste op mijn site bedanken, want het was altijd erg leuk om dat te lezen.

Dag 83&84:                                                                                                                                                             28/29-11-2015

Op zaterdag ben ik samen met Lena naar het aquarium in Cape Town geweest. Ze hadden daar de mooiste vissen, pinguïns en haaien uit de Atlantische oceaan en de Indische oceaan. Ik hou niet echt van vissen, maar dit was wel heel leuk om te doen. Daarna zijn we nog even wat laatste inkopen wezen doen en hebben we over het strand gelopen. Daarna naar mijn favoriete restaurant in Camps Bay; Primi Piatti.

Zondag gingen we naar the market voor een laatste ontbijtje in Zuid Afrika en daarna voor de laatste keer naar het strand. Ik wil nog snel even wat zon meepikken, voordat ik weer naar het koude Nederland ga.

Dag 82:                                                                                                                      27-11-2015

Vandaag was het de laatste dag dat ik naar school ben gegaan. Ik Heb afscheid genomen van de kinderen en verschillende leerkrachten. De kinderen hadden allemaal kaarten voor me gemaakt met prachtige tekeningen en heel veel love you's . Van de leerkrachten heb ik ook een paar cadeautjes gekregen. Een setje Zuid Afrikaanse sierraden. Heel lief allemaal! Ik heb mn onderzoek achtergelaten bij verschillende leerkrachten en bij ABC. Ze waren er allemaal overdreven blij mee. Nou ja, dan hebben ze wat te doen in de vakantie, want die begint over een week. Ze hebben hier straks kerst in de zomervakantie. Een heel gek idee voor mij. Met kerst lopen zij straks allemaal, met dertig graden, op het strand. Het is ook een raar idee dat ik daar nooit meer zal komen. Ik heb daar drie maanden zoveel mogelijk gegeven en nu moet ik weer weg. Ik ben er niet echt verdrietig om, maar ook niet blij. Het is gewoon een gek idee. Voordat ik wegging heb ik mrs. Dreyer nog een startpakket gegeven voor volgend jaar. Ze was er erg blij mee.

Dan is het avontuur nu bijna voorbij. Ik ga van het weekend nog even een paar keer naar de markt en nog wat andere leuke dingen doen. Op maandagochtend vlieg ik om 00.30 weer terug naar Nederland. Daar kom ik dan om 11.00 uur aan en dan is het avontuur weer over.

Dag 81:                                                                                                                                                                                  26-11-2015

Vandaag was het slecht weer hier. Het waaide weer enorm en dat betekend zandstromen. de hele kamer ligt weer lekker vol met zand. Ik kon hierdoor niet naar buiten en dus ben ik aan de slag gegaan met het inpakken van cadeautjes. Ook een leuk werkje. Morgen ga ik naar school om afscheid te nemen en om mijn onderzoek af te leveren en daarna is het echt klaar.

Dag 80:                                                                                                                      25-11-2015

Vandaag was ik om half tien begonnen met het afronden van m'n onderzoek. Om tien uur was ik klaar. Yeeeeh. Daarna ben ik naar een printshop geweest. In de hostel kon ik niet goedkoop printen, daarom ben ik naar een zaak geweest. Daar was het redelijk goedkoop en van goede kwaliteit. Daarna had ik nog de hele dag voor mezelf. Super!

Dag 79:                                                                                                                                                                                   24-11-2015

Vandaag heb ik mijn onderzoek afgemaakt. Hij is klaar. Helemaal fijn!! Morgen ga ik hem nog even nakijken op spelling en andere eigenaardigheden en dan kan ik het printen. Omdat het nogal wat pagina's zijn heeft onze host aangeraden om het in een bepaalde winkel te doen. Ik ben daar natuurlijk nu alweer de naam van vergeten, dus morgen nog maar eens vragen.
Vanmorgen is er een vrouw met een baby van zeven maanden gearriveerd in de hostel. Heel schattig kind! En heel makkelijk volgens de moeder. Ze komt uit Duitsland en heeft haar man daar gelaten. Die had geen tijd, maar zij had verlof en wou naar Zuid Afrika en de baby kon best mee.
Vanmiddag ben ik naar het strand van Camps Bay gegaan. Prachtige witte stranden en schoon! Ook wel eens fijn. Het was dertig graden vandaag en op het strand was het lekker luchtig.

Dag 78:                                                                                                                                                                                   23-11-2015

Vandaag is mijn laatste week ingegaan. Het is een beetje een vreemde gedachte dat het er nu bijna op zit. Ik moet me er nog even mentaal op voorbereiden. Daar heb ik deze week goed de tijd voor, want ik ga alleen op vrijdag naar school. Ik heb vandaag hard gewerkt aan mijn onderzoek en ben een eind opgeschoten. Morgen schrijf ik het af en woensdag zal ik de laatste dingen controleren en dan is het af. De rest van de week kan ik dan nog een beetje van de zon genieten voordat ik weer naar huis ga.

Dag 76&77:                                                                                                                                                                 21/22-11-2015

Op zaterdag ben ik gaan ontbijten met Helene. Een heerlijke gevulde omelet. Daarna zijn we nog even over de markt geslopen. Op Zondag heb ik eerst afscheid genomen van de Belgische meiden. Ze vlogen vanmiddag weer terug naar België. Tenminste, als ze het land nog in mogen. We hebben gehoord dat Brussel volledig afgesloten is en dat België de grenzen dicht heeft gegooid. Ze hebben nu te maken met terreurdreiging 4. Hoger kan niet zeggen ze. Na het afscheid nemen ben ik op weg gegaan naar Cape Town. Daar heb ik de boot genomen naar Robbenisland. Eigenlijk zou ik samen met Lena gaan, maar ze was vannacht ziek geworden. Iedereen is een beetje ziek en verkouden hier. Het heerst erg. Ik was zelf zaterdag misselijk.
Robbenisland was heel interessant. Ik kan niet zeggen dat het leuk was, want het ging de hele tijd over misdaden, dood en onrecht, maar ik ben wel heel blij dat ik geweest ben. Ik had een tour geboekt waarbij je eerst met een bus over het eiland reed. Daar was een gids die van alles kon vertellen over het eiland. Hij vertelde heel levendig en soms ook grappig. Zo vertelde hij over de kanonnen die waren gebouwd voor de tweede wereld oorlog. Deze werden op het eiland geplaatst om de haven van Cape Town te beveiligen. De oorlog eindigde in 1945. De kanonnen waren klaar in 1947. Plan nooit wat met een Zuid Afrikaan.  Daarna gingen we de gevangenis in. Daar hebben we de cel van Nelson Mandela gezien. Die was ingericht op de manier zoals het er vroeger uitzag. Er stond bijna niets in. Ook in de gevangenis was er een gids die van alles vertelde. Deze man was zelf een gevangene. Hij zat samen met Mandela in de cel.

Dag 75:                                                                                                                                                                                   20-11-2015

Vandaag was de laatste dag in de klas en de laatste dag met m'n onderzoeksgroepje. Ik heb er met de kinderen van m'n onderzoek een leuke afsluiting van gemaakt. Ik had cake meegenomen en die hebben we versierd met aardbeien en jam. De laatste opdracht die ik met ze heb gedaan is het blinde geleidenspel. Ze werden opgedeeld in paren. Een van de twee kreeg een blinddoek voor en de ander moest hen leiden over een parcours. Zo konden ze ervaren hoe het was om blind te zijn. Daar ging het pas over in de klas.

Komende week ga ik hard werken aan het afronden van het onderzoek.

Dag 74:                                                                                                                         19-11-2015

De kinderen waren allemaal heel druk vandaag. In alle klassen. Ik weet niet waarom, maar ze waren nog meer aan het schreeuwen en vechten vandaag. Ze merken misschien dat het einde begint te naderen voor ze. Nog maar een paar weken en dan hebben ze zomer vakantie. Daarbij is het ook nog een Kerst. Ik voel het ook. Morgen is het mijn laatste echte dag op de school. Ik heb vandaag tegen de leerkracht van de groep gezegd dat ik volgende week niet op school ben. Ik ga thuis (in de hostel) mijn onderzoek afschrijven. Dat hoop ik in twee dagen te kunnen doen. Dan heb ik nog een paar dagen over om nog wat leuke dingen te doen en om me voor te bereiden op de reis terug naar huis. Ik zal alleen op vrijdag nog even terug gaan naar school om officieel afscheid te nemen van iedereen en om mijn onderzoeksverslag af te leveren. Time fly’s when you’re having fun!

Dag 73:                                                                                                                                                                                     18-11-2015

Ik heb vandaag veel tijd besteed aan de lessen voor mijn onderzoek. Ik heb veel kunnen inhalen van gisteren. Dat is fijn, want de tijd is bijna op. Vrijdag is de laatste dag dat ik deze lessen geef en daarna moet ik met mijn resultaten aan de slag. Waarschijnlijk zorg ik ervoor dat ik volgende week zo min mogelijk op school ben. Dan kan ik in alle rust het onderzoek afronden. Ik heb vandaag een lesje met zintuigen gedaan. In de klas hadden ze het over braille voor blinden mensen. Op dat moment luisterden niemand en was er veel lawaai. Ik denk niet dat ze er iets van opgestoken hebben, dus heb ik het op mijn eigen manier gedaan. Ik heb de kids allemaal op een andere plek laten zitten met hun ogen dicht. Ze moesten goed luisteren naar alle geluiden om hen heen en die dan opschrijven. het was heel grappig om te zien hoe ze dat allemaal op hun eigen manier deden. Sommige zaten ergens op, andere lagen op de grond. Na de pauze bleven ze maar vragen stellen over hoe je dingen zegt in het Nederlands. Daarom heb ik ze een stukje Nederlands geleerd. Ze waren heel verbaasd en enthousiast dat het zoveel op het Afrikaans lijkt. Dat zeg ik al weken, maar niemand die dat geloofd.

Dag 72:                                                                                                                                                                                 17-11-2015

Vanmorgen heb ik een uur voor een Afrikaanse klas gestaan. Het was een andere dan de vorige keer en deze leerlingen luisterden wel. Dat is voor de verandering ook wel eens leuk. Na een uur werd ik afgelost en kon ik naar mijn buitenlokaal met m'n groepje. Helaas begon het na tien minuten te regenen. Ik heb nog geprobeerd het te negeren, maar dit is vrij lastig als je buiten zit. We moesten de lessen afbreken en daardoor heb ik de rest van de dag niet veel kunnen doen. Jammer.

Dag 71:                                                                                                                                                                                       16-11-2015

Vandaag is het weer heerlijk zomer weer. De afgelopen dagen was er erg veel wind en dat maakte het koud. Vandaag was het 25 graden en dus kon ik mijn jurkje weer eens aan. Het was ook fijn voor het buitenlokaal. We zaten heerlijk in de zon. De meeste kinderen hadden hun dikke truien nog aan en dus hadden ze het heet, maar uit doen... Ho maar.

Aan het eind van de ochtend kwam er een oma langs, omdat een van de kinderen zich niet kon gedragen. Oma had haar theedoek meegenomen en sloeg het kind daarmee overal waar ze het maar raken kon. En dat midden in de klas. Ik wist even niet wat er gebeurde. Mijn leerkracht stond ernaar te kijken en keurde het goed. Ik weet dat het een heel vervelend en onbeschoft kind is. Ze gedraagt zich nooit en probeert het ook niet, maar dit zou ik dan weer nooit goedkeuren. Cultuurverschil zeggen we dan maar.

Dag 69&70:                                                                                                                                                                   14/15-11-2015

Op zaterdag ben ik met Ushi, haar vriend en Lena naar Cape Point en Kaap de goede hoop geweest. We hebben daar een hele mooie wandeling gemaakt langs de kust. Het is een mooie omgeving met veel rotsen en verschillende dieren. We hebben gekko's gezien en voordat we naar huis gingen, vanuit Kaap de goede hoop, hebben we nog een familie bavianen gezien.

Zondag ben ik met Margaux en Helene (de Belgische meiden) en hun vriendinnen op een wijntour geweest. We hebben verschillende wijngaarden bezocht in de Western Cape en hebben daar veel wijnen geproefd. Halverwege de tour vond ik al dat alle wijnen hetzelfde smaakten.

Dag 68:                                                                                                                         13-11-2015

Vandaag was de skip a thon en het was heel de dag een grote chaos. Dat wist ik van te voren al, maar het was nog erger dan ik verwacht had. De hele dag liepen er mensen aan me te trekken om dit of dat te doen. Het meeste gaat mis bij ze en dan hopen ze dat je het kan oplossen. Ze hebben gewoon geen structuur in de dingen die ze doen en proberen meerdere dingen tegelijk te doen. Dat werkt dus niet. Zo zag de skip a thon er vandaag ook uit. lekker druk dus.

Dag 67:                                                                                                                          12-11-2015

Vandaag was niet interessant. Ik heb mijn ding gedaan in het buitenlokaal, maar dat was niet echt leuk, want het weer was slecht. Dat was het.

Dag 66:                                                                                                                                                                                       11-11-2015

Vanmorgen moest ik weer afscheid nemen. Dit keer van de jongens. Ze gaan op weg naar Sint Helena met de boot en zijn over een maand pas weer terug. Ik ben dan alweer in Nederland. Het is wel jammer dat iedereen weg gaat, mar dat hoort erbij in een hostel.

Halverwege de ochtend kreeg een van de jongens uit mijn klas een epileptische aanval. Het viel me eerst niet op, want hij zat rustig in een hoekje van de klas. Toen ik naar hem toe liep, om te zeggen dat hij naar zijn plek moest, viel hij plots om. Hij was helemaal stijf en maakte kleine krampachtige bewegingen. De leerkracht en ik hebben hem toen een stukje verplaatst, zodat hij op de zachte mat lag in plaats van op de koude vloer. We hebben er naast gezeten totdat hij weer rustig werd, meer kan je niet doen. Best heftig om te zien.

Dag 65:                                                                                                                          10-11-2015

Vandaag ben ik verder gegaan met mijn onderzoek. Ik heb verschillende interviews bij de kinderen afgenomen. Aan de meeste informatie heb je niet veel, maar je kan er net het een en ander aan nuttige informatie uitfilteren. In de middag hebben de tweede klassen altijd Lalela. Dat zijn kunstlessen die worden gegeven door een vakleerkracht. Mijn groep heeft in het vorige semester al geen Lalela gehad, omdat de leerkracht niet met ze kon werken. Ze luisterden niet naar haar. In deze periode heeft ze het drie keer geprobeerd en vandaag besloten dat het niet werkt in deze klas. Mijn groep heeft nu geen Lalela meer. Goed gedaan jongens!

Dag 64:                                                                                                                                                                                        9-11-2015

Vandaag heb ik mijn programma van vorige week afgemaakt. De kinderen van mijn onderzoeksgroep hebben hun brief geschreven aan de kinderen in Nederland. Ik ga ze mee naar huis nemen en de kinderen van mijn LIO klas kunnen dan brieven terug schrijven.

Dag 62&63:                                                                                                                                                                        7/8-11-2015

Ik heb het weekend lekker rustig gehouden en heb mezelf een beetje afgezonderd van de rest. Heet is overal waar ik kon zo druk. Op school zijn het de kinderen, die de hele dag om je heen lopen te gillen. In de hostel zijn het de veertien Australiërs die veel herrie maken en overal troep achter laten.

Ik heb zondag lekker geshopt in the waterfront. Ik heb leuke souvenirs gescoord.

Dag 61:                                                                                                                                                                                          6-11-2015

Vanmorgen was er voor de hele school een poppenkast show. We moesten eerst een klein stukje lopen. dat vind ik altijd een hele stressvolle gebeurtenis. Zevenendertig acht jarige, die allemaal op de straat lopen. Je probeert ze op de stoep te houden, maar dat is natuurlijk niet interessant genoeg voor de kids. De poppenkastshow was erg leuk. Het was wel weer een reclame vanuit een bepaald fruitsap, maar het ging ook over niet pesten en aardig zijn tegen elkaar. De spelers deden het heel leuk en alle kinderen hebben de boodschap wel meegekregen.

Dag 60:                                                                                                                           5-11-2015

Vandaag was het Guy Fawkes day. Dat is een nationale feestdag met twee gezichten. De originele betekenis van  deze dag staat op deze site beschreven: http://www.capetownmagazine.com/guy-fawkes. De gemeente van Hangburg heeft er nog een extra traditie bij. Naast het afsteken van vuurwerk is het een gebruik dat er gangs met jonge mannen en vrouwen zwarte panty's over hun hoofd trekken, hun handen met schoensmeer insmeren, eieren inpakken en messen tussen hun vingers stoppen.Vervolgens gaan ze de straat op om iedere voorbijganger met eieren te bekogelen, ze zwart te smeren met schoensmeer en ze open te halen met de mesjes tussen hun vingers. Ze sluiten je in met hun groep en een van hen strijkt met een hand met messen en schoensmeer over  je gezicht. Daarna nemen ze allemaal een stapje terug zodat ze je kunnen bekogelen met eieren. Soms hebben ze in de eieren een zwart mengsel gespoten, waardoor je voor de rest ook helemaal zwart bent. Het spul gaat niet meer van je af en je bent voor dagen zwart. Blanke en blonde meisjes zijn het favoriete doelwit.

De kinderen waren de middag vrij, zodat ze genoeg tijd hadden om veilig thuis te komen en ik kreeg een lift van mijn leerkracht, omdat het niet veilig was om alleen over straat te gaan.

Vreemde mensen heb je hier.

Dag 59:                                                                                                                                                                                        4-11-2015

Vandaag moest ik met m'n onderzoeksgroep naar buiten. De directrice kwam binnen in de lerarenkamer terwijl we bezig waren en ze was het er niet mee eens dat we daar zaten. Ik heb haar gevraagd of de leerkracht van de groep dan niet met haar gesproken had, want dat had ze mij wel verteld. Ik heb haar uitgelegd dat ze met haar zou overleggen of ik in de leraren kamer kon zitten en dat ze me maandag verteld had dat het oke was. De directrice was heel vriendelijk, maar ik vond het toch erg gênant en typisch. Natuurlijk is het weer niet goed geregeld. Ze zei dat ze van niets wist en dat ze het ook geen goed idee was om het hier te doen. Voor vandaag ben ik buiten verder gegaan, want het is 30 graden hier. Vanaf morgen wil ik wel weer een plek binnen, want buiten is zo onhandig. na de pauze kwam de leerkracht naar me toe om haar excuses aan te bieden. Een mooi gebaar, maar ik schiet er niets mee op. Het zou fijn zijn als ze naar een vervangende locatie zou zoeken.

Dag 58:                                                                                                                                                                                        3-11-2015

Vandaag was het een heel interessante dag. Ik was net klaar met het observeren van de rekenles en stond op het punt om met m'n special kids aan de slag te gaan, toen de intercom over ging. De directrice riep lichtelijk in paniek dat de leerkrachten al hun leerlingen naar binnen moesten halen en de deur op slot moesten doen. 'It is code blue, teachers. We are in lockdown. I repeat, code blue!' Wij haalden zo snel mogelijk onze kinderen naar binnen en deden de deur op slot. Ik moest nog een paar van mijn kids van de trap halen, terwijl mijn leerkracht de kinderen van andere klassen naar binnen stuurden. Alle kinderen wilden weten wat er aan de hand was, maar dat konden wij ze niet vertellen. De directrice had het ons niet verteld. De leerlingen haalden zich allerlei dingen in hun hoofd. Ze beweerden dat het een enge man met een geweer was. Sommige riepen zelfs dat ze heb gezien hadden. Dat kon helemaal niet, want ze waren de klas niet uit geweest. De lockdown duurde een uur en was precies onder pauze tijd. Dat betekende dat elk kind naar de wc moest. Ze konden de klas alleen niet uit. Daarom zette de leerkracht een emmer in een kast en konden de leerlingen om de beurt naar de 'wc'. Daarna wilde de meeste kinderen gewoon hun boterham pakken om te gaan eten. IIeeeehhhh VIES! Gelukkig had ik handalcohol bij me. Daar hebben de kids toen allemaal hun handen mee gewassen. een uur later hoorde we dat er een groepje mensen op het schoolterrein was die probeerde om drugs te verkopen aan de kinderen. Ze probeerden ook kinderen te rekruteren om als loopjongen voor ze te werken. Niet zo erg als een enge man met een geweer, maar toch.

aan het eind van de dag kon ik nog even met m'n special kids aan de slag en heb ik hele moeilijke sommen met ze gedaan. Dat was in het begin even moeilijk, maar daarna ging het super goed. Ze zijn snel van begrip.

Dag 57:                                                                                                                            2-11-2015

In de ochtend ben ik eerst even naar de mensen van ABC gelopen om aan te geven dat ik de komende drie weken niet kom helpen met lezen. Ze vonden het allemaal helemaal oké; 'laat je wel je onderzoek zien als je klaar bent? We hebben er waarschijnlijk wel wat aan'. Ze vinden het geloof ik alleen maar leuk. Vanochtend ben ik begonnen met mijn groepje van zeven kinderen. Ze vonden het allemaal even interessant en ik hoorde van de leerkracht dat de rest van d klas boos was dat zij niet mee mochten. Ik heb de eerste sessie besteed aan het toelichten van de plannen. Wat gaan we precies doen en waarom doen we het. Daarna heb ik ze allemaal een speciaal werkboek gegeven en een klein huiswerk boekje met roze glitters en mimi mouse en Katrien op de voorkant. De drie jongens vonden het nog mooier dan de meisjes. Kinderen blijven je verbazen. De tweede en derde sessie werden besteed aan reken en taalwerk. Vanaf nu zal ik 3 keer per dag, ongeveer 45 minuten met ze aan de slag gaan. Na dag 1 heb ik al een heleboel data verzameld, dus dat gaat goed. Tussendoor werden we nog even onderbroken door een voorronde van de touwtje springen competitie. Dat zag er enorm schattig uit.

Dag 55&56:                                                                                                                                                                       1/31-10-2015

Dit weekend was een voorbereidingsweekend. Ik heb uitgezocht wat ik precies wil gaan doen tijdens de lessen die ik ga geven voor mijn onderzoek. Het moet aansluiten bij wat de leerlingen op het moment aan het leren zijn, alleen dan een beetje moeilijker. Ze waren eerder bezig met het schrijven van brieven met een format. Ik ga ze nu echte brieven laten schrijven naar mijn aanstaande LIO klas. Die kan ik daar dan laten lezen en de Nederlandse kinderen kunnen dan een brief terug sturen.

Op zondag gingen we eten bij Primi Piatti. We namen afscheid van Ushi en Toni. Ik ga vooral Ushi erg missen. Ik heb met haar vanaf dag 1 een kamer gedeeld en ze was erg fijn gezelschap. Ze blijft nog wel een paar weken in Zuid Africa, maar niet meer in het hostel. Ik ben zelf ook van kamer gewisseld omdat het hostel op het moment erg vol is. Er zijn 14 Australiërs gekomen. Een studentengroep denk ik. Ze zijn zo allemaal 18 jaar en maken enorm veel herrie. Daarbij zijn er nog wat zeilers bijgekomen. Mijn oude kamer zit nu vol jongens en daarom vond onze host het niet zo'n goed idee als ik daar als enige meisje zou blijven. Nu ben ik één kamer opgeschoven en heb ik twee Deense en twee Belgische meisjes als kamergenoten.

Dag 54:                                                                                                                                                                                     30-10-2015

Vandaag stond ik voor een Afrikaans klas. De docent was ziek en ze zouden iemand bellen om te komen invallen. Ik hoefde ze alleen maar even naar boven te brengen en ze een half uurtje bezig te houden. Ik wist van te voren al dat deze invaller nooit zou komen, want zo gaat dat hier. En ik had gelijk. Ik heb de hele ochtend alleen met ze gestaan. Wat een school!

Dag 53:                                                                                                                                                                                      29-10-2015

Oké, mijn plan kan van start gaan. Ik heb vandaag voorgesteld aan de leerkracht van de tweede groep dat ik met een klein groepje van haar leerlingen aan mijn onderzoek ga werken. Ik zal mijn onderzoek wel een beetje moeten omgooien, maar dat maakt me niet uit. ik zal met deze leerlingen voor drie keer een uur per dag de klas verlaten om allerlei activiteiten op hun niveau aan te bieden. Zo hoef ik niet meer in die groep te werken, maar kan ik wel aan de slag met kinderen die ik al ken. Ik hoef geen tijd te verspillen aan het leren kennen van nieuwe kinderen. Ik ben hier erg blij mee. Ik heb niet echt een klas meer en zal me vooral richten op m'n onderzoek. Ik kan het helemaal zelf inrichten en kan werken in een eigen ruimte. Prima. Ik zie het weer zitten.

Dag 52:                                                                                                                         28-10-2015

Ik mag definitief niet meer terug naar m'n eerste groep. Ze hebben het erover gehad en de leerkracht van de derde groep heeft aangegeven dat ze tijd nodig heeft om te bonden met de groep. Ze schijnt ze de afgelopen weken enorm te hebben afgebeuld en wil die beschadigde band nu weer in alle rust herstellen. Dat was in elk geval de reden die ik kreeg. De leerkrachten hadden het idee om mij te verschuiven naar een 1ste groep. Ik was behoorlijk geïrriteerd over de situatie en dat heb ik ook duidelijk laten merken. Dit is nu al de zoveelste keer dat ze me heen en weer willen schuiven. Ik ben er een beetje klaar mee. Ik heb daarom ook aangegeven dat ik nog niet weet of ik met dit voorstel akkoord ga. Ze horen het morgen nog wel van me.  Op het moment ben ik druk bezig aan een alternatief plan, want ik moet weg uit die klas, maar wil niet voor de derde keer opnieuw beginnen. Daarbij loopt m'n onderzoek zo een beetje in de soep. Daar ga ik nu eerst eens voorrang aan geven.

Dag 51:                                                                                                                          27-10-2015

Vandaag is het enorm heet hier. 37 graden met een warme woestijnwind. Het is benauwd en plakkerig. Als je een beetje te snel opstaat, staat het zweet al op je rug. De kinderen schijnen er niet zoveel last van te hebben. Ze lopen nog steeds in vesten en lange broeken en spelen basketbal op het plein. Helemaal gek! Vandaag deden de 3de, 6de en 9de groep examens. Dit zijn belangrijke jaren in het Zuid Afrikaanse schoolsysteem. Als ze het halen kunnen ze over naar de volgende bouw of naar de volgende school. Ik weet niet wat er gebeurt als ze het niet halen, want dat gaat bij een boel gebeuren. Dit is voor mij het moment dat de deuren naar de 3de groep weer open gaan. Ik heb vandaag nogmaals aangegeven dat ik niet wil en kan blijven in de tweede groep. De leerkracht van de groep reageerde niet negatief en zei dat ik dat dan met de leerkracht van de 3de groep moest overleggen. Dat ga ik morgen doen en hopelijk kan ik daarna weer terug naar mijn eigen groep. Ik zie weer mogelijkheden.

Dag 50:                                                                                                                         26-10-2015

Vanmorgen zijn er twee nieuwe meiden begonnen op de basisschool. Ze komen allebei uit België en dus kon ik weer eens Nederlands praten. Dat was lastiger dan verwacht. Ik ben zo gewend om Engels te praten met iedereen die ik tegen kom en ik doe het ook bij hen steeds weer. Ze staan me dan wel even raar aan te kijken, maar ik heb het zelf niet eens door. Ze werken beiden mee aan het ABC for life programma en ze wonen bij ons in de hostel.
Ik wou vanmiddag aankondigen dat dit mijn laatste week is in deze klas. Ik heb alleen niet het juiste moment weten te vinden. Ik wil het niet doen waar de kinderen bij zijn. Na schooltijd was er een vergadering voor de groepen twee, dus zal ik het morgen moeten doen.
Op het moment is het nog heel lekker weer. 30 tot 35 graden met zon. Heerlijk. Maar het schijnt de komende week heel hard te gaan waaien, dus we zullen wel weer verschillende zandstormen gaan meemaken.

Dag 48&49:                                                                                                                                                                  24/25-10-2015

Zaterdagmorgen heb ik geholpen om een green fair op te bouwen. Ushi werkt al twee maanden elke maandag aan het opzetten van een green fair. Vanmorgen hebben we tenten opgezet, een podium opgebouwd en overal vlaggetjes opgehangen. Morgen is de Fair:http://houtbaygreenfaire.org/ . Ik hoop dat het weer een beetje meezit. Vandaag was het bloedje heet. Ik ben ook lekker verbrand, want er was niet tegenaan te smeren. Als de zon eenmaal schijnt is hij heel heftig hier. Best gevaarlijk. Vanmiddag hebben we afscheid genomen van Anna. Haar tijd zit er hier weer op. Zr gaat weer terug naar Duitsland. Ik ga haar wel missen, want ze was goed gezelschap. Nu ben ik de enige vrijwilliger op de basisschool.

Zondag heb ik weer gewerkt voor school. Ik hou de zondag meestal voor mezelf. Vind ik erg prettig.

Dag 47:                                                                                                                                                                                      23-10-2015

Het was een kort dagje. Dat is alles. Niets bijzonders.

Dag 46:                                                                                                                         22-10-2015

Ik heb het filmpje dat ik gisteren heb gemaakt aan de leerkracht laten zien. Vooraf zei ze al dat haar niet veel meer kon schokken en haar reactie was dan ook vrij neutraal. Toch heb ik het idee dat het haar meer deed dan normaal. Ze lachte het deze keer in elk geval niet weg. Het zal helemaal niets veranderen, maar ik vond toch dat ik het even moest laten zien.

Dag 45:                                                                                                                          21-10-2015

Vandaag was het hetzelfde als gisteren. Behalve dat de leerkracht aan het eind van de dag een half uurtje eerder weg moest, omdat ze een vergadering had buiten de stad. Daar moest ze een uur voor rijden en het begon om drie uur. Of ik de klas het laatste halfuur alleen wou doen. Ik zei haar dat ik niet dacht dat dat goed zou gaan, maar aangezien er geen andere optie is doen we het maar. Het was een grote chaos. de kinderen maakte elkaar bijna af. Gillen, krijsen, vechten voor je leven. Het is allemaal heel normaal. Ik heb het gefilmd, zodat ik het morgen aan de leerkracht kan laten zien. Na schooltijd ben ik twee uur gebleven om mijn hoofd leeg te maken. Ik heb de hele klas verbouwd en de book corner weer in ere hersteld.

Dag 44:                                                                                                                                                                                      20-10-2015

Vandaag was ik de hele dag in de klas. De kinderen halen het bloed onder mijn nagels vandaag. Ik moet me echt inhouden, anders gaat het straks nog mis. Van elke situatie maken ze misbruik. Ik was behoorlijk gefrustreerd aan het eind van de dag. Gelukkig was dat vandaag al om 14.00 uur. Daarna zijn de leerkracht en ik begonnen om het lokaal te verbouwen. Het is er zo vol en het is zo'n zooitje overal! Dat was fijn, want daar kon ik mijn agressie een beetje in kwijt.

Dag 43:                                                                                                                                                                                                19-10-2015

Vanmorgen was er eerst weer ABC. Dat vond ik voor de verandering erg prettig. 'S middags was ik weer in de klas. Het begin van de middag ging wel goed. Toen ik binnen kwam gingen ze allemaal weer aan het werk en het was redelijk rustig. Daarna ging ik de klassen rond met een nieuwsbrief voor de leerlingen. Toen ik terug kwam in de klas was de sfeer volledig omgeslagen en stond de leerkracht te schreeuwen. Er moesten een paar kinderen achter blijven in de klas. Ze mochten nog niet naar huis van haar. Ze moesten op hun stoel zitten, hun handen op hun hoofd houden en stil zijn. Als zij dan terug kwam konden ze naar huis. Ik bleef om toezicht te houden. De meeste maakte er een potje van. Toen de leerkracht terug was heb ik dat aangegeven, maar zij moest naar een vergadering en de kinderen moesten daarom maar gaan. Ze winnen zo elke keer weer. Er was één kind dat zich erg arrogant gedraagt tegenover mij. Ze luistert gewoon niet. Ik heb tegen de leerkracht gezegd dat ik in de klas zal blijven zodat zij ook nog op school zou moeten blijven. Ik wil gewoon dat ze naar me luistert. Ik heb na schooltijd nog een uur met een krijsend, schoppend, gillend en vooral hysterisch kind gezeten.  Ik heb haar geen aandacht gegeven en ben gaan nakijken. Na ongeveer een uur ging ze toch maar zitten met haar handen op haar hoofd en een paar minuten later heb ik haar laten gaan. Ik heb haar verteld dat, als ze zich morgen weer zo gedraagt, ik het morgen weer doe. W zullen zien of het werkt.

Dag 41&42:                                                                                                              17/18-10-2015

HET IS ZOMER. Het is hier heerlijk weer. 23 graden met zon. WHOEHOE. Ik vind het helemaal leuk. We zijn zaterdag naar het strand geweest in Clifton. Daar hebben ze mooie stranden en je zit er uit de wind. Het zijn wel vieze stranden. Best aardig wat glas. Ik vond het heel apart. Midden in oktober, in bikini, op het strand. In de avond keek iedereen hier rugby. Want het WK rugby is nu en ZA doet mee. Ik vind er persoonlijk niets aan, maar ja. Op zondag heb ik mijn achterstand voor schoolwerk weggewerkt. En we hebben een hele berg was bij the maid afgeleverd en de kamer opgeruimd. Het was nodig.

Dag 40:                                                                                                                         16-10-2015

Ik weet niet of er iets gaat veranderen aan de situatie van de verwisselde klassen. Ik heb het gevoel dat ze het niet van plan zijn als ik er niet meer over begin. Voor het moment laat ik het even zo. Het is vrijdag en het is een korte dag. Volgende week zien we wel weer, maar als ze zo door blijven gaan ga ik het nog eens bespreken. Voor de leerkrachten hier is dit gedrag misschien normaal, maar voor mij niet. Vandaag liep de leerkracht even twee seconde uit het lokaal en toen deden ze allemaal hun mond open en begonnen om het hardst te schreeuwen en gillen. Zonder enige reden! Daarna liepen ze over de tafels en rende door de klas. Ik heb niet eens geprobeerd om er wat aan te doen. Wat een dierentuin!

Dag 39:                                                                                                                                                                                       15-10-2015

Vandaag heb ik met de leerkracht van de tweede groep gesproken. Ik heb haar verteld dat ik het idee had dat zij verwacht dat ik in deze groep blijf, maar dat ik daar niets van weet. Niemand heeft mij zoiets verteld. Zij was helemaal verbaasd. Zij dat dat er met mij gesproken was. Het was inderdaad de bedoeling dat  ik van klas zou wisselen. Ik heb haar verteld dat ik dit niet zie zitten. Haar klas is verschrikkelijk. Ik kan deze dierentuin niet aan. Zij begreep het wel, maar er is verder nog niets opgelost.

Dag 38:                                                                                                                                                                                      14-10-2015

Ik verblijf nog steeds in de tweede groep. Het begint een beetje vervelend te worden. Vooral omdat de kinderen vervelend zijn. Ik begin het idee te krijgen dat ze van mij verwachten dat ik in deze groep blijf. Ik wacht nog op het moment dat iemand me dat gaat vertellen. Ik heb niet het idee dat iemand dat gaat doen, daarom ben ik van plan om er maar zelf over te beginnen. Best lastig, maar ik hou niet van onduidelijkheid. Ik hoop niet dat ze willen dat ik blijf, want ik wil weer terug naar mijn eigen groep.

Dag 37:                                                                                                                                                                                       13-10-2015

Vanmorgen werd me weer gevraagd om voor de tweede groep te staan. De leerkracht was er deze keer wel, maar ze kon wel wat hulp gebruiken. Ik heb vandaag gemerkt dat het wangedrag van de kinderen van gisteren, niet aan mij lag. Ze zijn net zo onbeschoft bij hun eigen leerkracht. Er is helemaal niets mee te beginnen. Ze praten de hele dag. Er is geen seconde dat het stil is. Ze doen niet wat ze moeten doen en leren daardoor helemaal niets. Ik heb daarbij het gevoel dat ze willen dat ik vanaf nu in deze groep de leerkracht ga ondersteunen. Ik hoop niet dat ze dat echt willen, want ik ga dat niet doen. Het is niet leuk om toe te moeten geven, maar ik kan deze groep niet aan. Het zijn veertig kinderen met gedragsproblemen en moeilijke thuissituaties. Ik vind het heel sneu voor de leerkracht, want ze is een goede leerkracht, maar ik blijf niet in deze groep. Ik kijk de komende dagen even aan wat de bedoeling is, maar vanaf volgende week wil ik weer naar mijn eigen groep. Ik ben tot de conclusie gekomen dat deze kinderen goed gemanierd zijn. Daarbij heb ik in deze groep al het een en ander opgebouwd in de afgelopen maand en dat wil ik niet vergooien.

Dag 36:                                                                                                                                                                                      12-10-2015

Vandaag was de eerste dag van het laatste semester en het begon gelijk goed. Een van de leerkrachten van de tweede graad was ziek en ik werd gevraagd om de klas over te nemen. NOU, voor de pauze ging het goed. Toen was het nog nieuw dat ik er was. Daarna was het de hele dag vechten voor je bestaan. Ik mis mijn eigen kinderen. Die weten onderhand wat ik van ze verwacht en hoe het werkt.

Dag 34 & 35:                                                                                                                                                                 10/11-10-2015

Op zaterdag heb ik lekker uitgerust van mijn geweldige, maar drukke safariweek. Ik heb onze nieuwe kamergenoot ontmoet. Antonia is Duits (uiteraard) en ze doet hetzelfde project als Fabian en Ushi. De kamer is nu erg vol. Vier is eigenlijk net te veel, maar Fabian vertrekt volgende week dus dat geeft weer wat ruimte. Op zondag zijn we met z'n vijven (Ushi, Antonia, Lena, Jared en ik) naar Kirstenbosch geweest. Een grote tuin vol met allerlei exotische bloemen en planten. In de zomer worden er ook concerten gehouden. We hopen dat we daar een keer heen kunnen. Daarna zijn we naar Simonsstad geweest en hebben we de pinguïns bekeken. Ze stinken enorm, maar zien er wel schattig uit. Daarna zijn we doorgereden naar de kust om ergens wat te eten en om cocktails te drinken.

Dag 33:                                                                                                                           9-10-2015

Vandaag is het alweer de laatste dag van de safari. In de ochtend gingen we iets heel geweldigs doen. RIJDEN OP OLIFANTEN. Het was zó eng, maar ook zó geweldig. De olifanten zijn tussen de drie en vier en een halve meter hoog. Wij zaten achter een van de trainers op de olifanten en hij stuurde de olifanten over een bepaald pad. We hebben ook gevraagd waarom de olifanten daar waren en ze vertelde dat deze olifanten verwond waren door stropers in het Kruger park. Daar wordt er op hen gejaagd voor het ivoor. Omdat olifanten een heel goed geheugen hebben konden ze niet in het Kruger park blijven. Ze waren te bang. Daarom zijn ze naar dit park verhuisd. Hier hebben ze een goed leven, omdat ze een grote leefomgeving hebben. Na het rijden op de olifanten mochten we ze voeren. Als je het laatste stuk fruit hebt gegeven, geven ze je vanzelf een knuffel. Ze slaan hun enorme slurf dan om je heen. Dat is hun dankjewel. Voelt heel vreemd!
Na de olifanten zijn we naar een soort dierentuin geweest. we hebben de dieren hier bekeken en we kregen uiteraard weer een rondleiding. Na de rondleiding was er de mogelijkheid voor een ontmoeting met een van de dieren. Ik heb gekozen voor de baby cheeta's. Ze waren net vijf maanden oud en je kon ze aaien en je kon ermee op de foto. Het was zo schattig, maar ze zijn wel gevaarlijk. Hierna was het weer tijd om naar huis te gaan. We hadden een rit van zes uur en waren om zeven uur weer thuis.

Dag 32:                                                                                                                                                                                        8-10-2015

Vanmorgen hebben we ons geweldige hostel verlaten en zijn we op weg gegaan naar een struisvogel park. Dit was niet helemaal mijn ding. Ik vind ze lelijk, ze stinken en zijn gewelddadig. Daarbij vind ik dat ze gebruikt worden in dit park. Je kon er bijvoorbeeld op rijden en dat vinden ze helemaal niet leuk. De gids vertelde zelf dat ze rennen omdat ze je van hun rug af willen hebben. Na de struisvogels zijn we naar de Gango caves geweest. We hadden een tour door de grotten. Het was heel mooi en de vorming van stalactieten en stalagmieten was nog steeds actief. Die avond hebben we in een ander hostel in George geslapen en gegeten. Als avondmaaltijd stond er struisvogel op het menu. Ik heb het gegeten en het vlees was lekker, maar ik vond het niet zo'n fijn idee dat ik struisvogel zat te eten. We hadden ze in de ochtend nog levend zien rondlopen en hun stank hing nog in mijn neus. Maar als toetje hadden we marshmallows boven het vuur. Dat maakte veel goed.

Dag 31:                                                                                                                                                                                         7-10-2015

Vanmorgen (of beter vannacht) stonden we om 03.00 uur op. Het was gewoon te vroeg, maar het moest wel, want we gingen op zoek naar de big 5. We moesten er voor zes uur zijn, want dan waren de meeste dieren actief. Ze worden dan wakker en gaan op zoek naar eten en drinken. De kans was klein dat we de alle dieren van de big 5 te zien zouden krijgen en dat is ook niet gelukt. We hadden niet zo veel geluk. We hebben kudu's, antilopen, dassen, everzwijnen, springbokken, rodehartenbeest, zebra's en olifanten gezien. De olifanten waren het best. We kwamen op gegeven moment een solitaire olifant tegen en onze gids vertelde ons dat het waarschijnlijk een vechtersbaas was. Aan de zijkant van zijn hoofd had hij allerlei verwondingen en het bloed liep er nog uit. We moesten heel stil blijven toen hij dichterbij kwam. Op gegeven moment was hij zo dichtbij dat hij met z'n slurf tegen onze jeep stond. De gids zei dat we absoluut geen geluid mochten maken. We mochten hem niet bang of boos maken. Uiteindelijk liep hij uit zichzelf weer weg, maar het was wel spannend. Na de safari kregen we een stevig Engels ontbijt. De middag hadden we vrije tijd bij het hostel. Er was de mogelijkheid om te gaan paardrijden op het strand, dus dat heb ik meteen gedaan. Het is alweer zes jaar geleden dat ik voor de laatste keer op een paard heb gezeten, maar het viel me mee hoe makkelijk het ging. Ik denk dat je het nooit verleerd. Ik vond het eerst nog wel spannend, maar na vijf minuten had ik de slag te pakken. Ik heb ruim drie uur door duinen en over strand gereden. Onze begeleider liet ons vrij rijden en daardoor heb ik heerlijk over de stranden gegaloppeerd.

Dag 30:                                                                                                                                                                                       6-10-2015

Om 8.30 vertrokken we vanuit ons hostel om te gaan bungeejumpen. Dit heb ik dus NIET gedaan, maar er waren wel mensen die zo gek waren om hun leven te wagen door van een brug van 612 meter te springen. Het was wel leuk om te zien en te horen hoe anderen sprongen. Daarna zijn we doorgereden naar tsitsikawa om te gaan hiken in een prachtig bos. Het was een eigenlijk een klein stukje regenwoud aan zee. Er waren veel bloemen en planten die je in Nederland in de winkel koopt en die hier gewoon in het wild groeien.  We hadden een lunch in het restaurant van het regenwoud en zijn daarna doorgereden naar het ziplinen. Hier keek ik al de hele tijd naar uit en het was zó gaaf. Van meters hoog roetsj je aan een kabel naar beneden. Onder je gaat de zee tekeer en naast je moet je ervoor oppassen dat je niet tegen een rotswand slaat. Zo'n adrenaline kik. Deze nacht sliepen we in een geweldig hostel in Jeffreys Baai. Het lag pal aan zee en had hele comfortabele bedden en kamers. Daarbij lijkt alles beter als het mooi weer is en deze week lijkt het wel zomer. Tussen de 20 en 25 graden en zon. Helemaal top. Het beste was dat we in dit hostel twee nachten bleven slapen.

Dag 29:                                                                                                                                                                                      5-10-2015

Om 6.45 uur vertrokken we met de bus naar Cape Town, zodat we om 7.45 klaar stonden om opgehaald te worden door onze gids. we waren de Ladies Van volgens onze gids, want we waren met vijf vrouwen. Ik was samen met Anna aan deze tour begonnen en kregen gezelschap van Josie uit Australië, Amberlee uit Engeland en Nina uit Duitsland. Om hier ergens te komen moet je ver rijden, dus hebben we eerst vier uur in een busje gezeten. Na deze vier uur rijden kamen we aan bij onze eerste bestemming: The Lionswalk. We gingen gezellig een uurtje wandelen met twee leeuwen. Prachtige beesten! We mochten er op verschillende punten mee op de foto. Daarna zijn we weer in het busje gestapt en zijn we op weg gegaan naar een van de rivieren om daar een uurtje te gaan kanoën. Tijdens deze tocht kwamen we langs campings en vakantiehuisjes. Die hebben een goede plek uitgezocht, want de omgeving was daar erg mooi. Na het kanoën zijn we op weg gegaan naar ons eerste hostel in Knyshna. Wij verbleven met de vier meiden van de tour op een slaapzaal in een hostel die pal aan het strand lag. Je liep letterlijk met je voeten in het zand.

Dag 27 & 28:                                                                                                                                                                    3/4-10-2015

Op zaterdag zijn Lena, Ushi en ik naar district 6 in Cape Town geweest. Daar wordt het verhaal van de apartheid heel levendig verteld. In het apartheid museum in district 6 hebben we deelgenomen aan een rondleiding. De gids woonde vroeger zelf in district 6. Tijdens de jaren van de apartheid was dit de enige omgeving in Cape Town waar blank, zwart, gekleurd, moslim, christen, jood en hindoestaan normaal naast elkaar konden leven. Alles leefde door elkaar. Daar kwam een einde aan toen de overheid besloot dat een er geen plaats was voor zo'n community in een land van apartheid. In 1966 kwamen ze met de bulldozers en vernielde alle huizen van de plaatselijke bevolking. District 6 werd bestempeld als White area en al de andere mensen werden naar verschillende townships gestuurd. Hierdoor werden hele gezinnen uit elkaar gehaald. De gids vertelde ons over een gekleurde man die getrouwd was met een zwarte vrouw. Ze hadden drie kinderen. De vrouw moest in de zwarte township gaan wonen en moest de kinderen meenemen, terwijl de man naar de gekleurde township moest. Als de man zijn vrouw en kinderen wou zien moest hij naar het politiebureau gaan om daar toestemming te vragen voor een bezoek. Hij mocht eens in de drie maanden voor twee uurtjes naar zijn gezin toe.

Hierna zijn we naar Kasteel de Goede Hoop geweest. Het is meer een fort dan een kasteel. Ook hier hadden we weer een rondleiding van een inspirerende gids. Hij vertelde van alles over het kasteel. Wanneer het gebouwd was en door wie, waar het voor gebruikt werd en wie het probeerde te veroveren. We zijn in de gouverneurswoning geweest, waar een tafel stond waar honderd mensen aan pasten. We hebben gezien hoe een jongen een kanon afschoot. Het was een klein kanon, maar maakte een enorm kabaal. We hebben de martelkamers bezocht en het 'donker gat'. De gevangenen werden daar voor 24 uur opgesloten en zagen dan helemaal niets. Het was pikdonker.  Aan het eind zijn we nog naar café Mozart geweest. Een schattig klein cafétje, waar ze heerlijke thee schenken en taarten bakken.  

Op zondag was het een werkdag en een pakdag. Want ik heb een vijfdaagse safari geboekt en die begint maandag. Ik zal deze week ook even niets schrijven, want ik neem mijn laptop niet mee op safari.

Dag 26:                                                                                                                                                                                       2-10-2015

Vandaag was het de laatste dag voor de vakantie. Daarom was vandaag maar de helft van de klas aanwezig. Het was heel opvallend dat elke klas maar voor de helft gevuld was vandaag, maar niemand vond dat raar. We hadden een ceremonie op het schoolplein waarbij er verschillende kinderen zongen. Er werden verhalen verteld door leerkrachten en de directrice hield een korte speech. Om elf uur kon iedereen naar huis om vakantie te gaan vieren. Lekker kort dagje.

Dag 25:                                                                                                                                                                                       1-10-2015

Vanmorgen was het weer ABC. We waren maar met drie vrijwilligers vandaag. Dat komt doordat het semester bijna is afgelopen en sommige mensen al met vakantie zijn. Ik heb de afgelopen weken gemerkt dat er niet echt goede boeken zijn voor beginnende lezers. Er zijn boeken waarin ze één letter leren. dat is goed, maar dan zien ze een woord op de ene bladzijde en een plaatje op de andere. Ze lezen het woord niet, kijken er niet eens naar, maar gaan direct naar het plaatje en raden dan maar wat. De volgende stap is met boekjes met zinnen met behoorlijk moeilijke woorden erin. Ze hebben geen boekjes met zinnen als: I am a cat. Heel simpele woorden met twee of drie letters, korte zinnen. dat hebben ze nodig. En dan vooral basiswoorden als: The, I, am, a, me, he, you, in, it, on etc. Als ze deze basiswoorden kennen kunnen ze door naar de volgende fase met woorden als Queen en watermellon. Maar aangezien ze die boekjes niet hebben, maak ik ze zelf. Als ik ze af heb kan ik ze achterlaten en dan hebben ze er nog wat aan. Voorlopig ben ik zinnen een woorden aan het verzamelen en gebruik ik ze vooral zelf.

Ik ben niet op mijn best vandaag. Een beetje ziekig. Dat komt volgens mij door vermoeidheid en daarom is het goed dat morgen de laatste dag van het semester is. Daarna hebben de kids een week vakantie en ik nu ook. Ik heb vanavond gehoord dat the holliday programm dat ik eerst zou doen niet doorgaat. Daarom stelde mijn projectleider voor dat ik de komende week bij een daycare zou gaan helpen. Maar dat leek me niets. Het zijn kinderen van twee tot zes jaar en je moet alleen maar een beetje bij ze zijn. Er gebeurt verder niets. Dat kan ik echt geen week doen. Ik hou toch meer van de oudere kids (8+) en niets doen, kan ik niet. Daarom heb ik dat afgezegd. Nu kan ik eerst even uitrusten en ik ga morgen eens kijken wat voor een soort safari's je allemaal kan doen. Daar heb ik nu goed de tijd voor.

Dag 24:                                                                                                                                                                                   30-09-2015

Op woensdag ochtend gaat de helft van mijn klas altijd naar computerles. Dat is fijn, want dan heb je maar de helft van de klas over om aan les te geven. Dan krijgen de leerlingen wat meer aandacht en kan je focussen op de onderwerpen die ze moeilijk vinden. Na de kleine pauze vroeg de leerkracht van de andere derde groep of ik haar klas even voor een uurtje wou overnemen. Het was maar de helft van de klas en dat scheelde een hoop. Ik moest wel veel schreeuwen, maar ze luisterden wel. Dus dat is een vooruitgang. er was een meisje dat zich de hele tijd heel arrogant en onaangenaam gedroeg tegenover mij. Toen ik dit aan de leerkracht vertelde was zij in eerste instantie heel verbaasd, maar zei later dat dit racisme was. Eerst begreep ik dit niet zo, maar toen zei zij dat dit meisje zich bij alle blanke leerkrachten zo gedraagt, terwijl het bij alle gekleurde leerkrachten een engeltje is. Dit was voor mij de eerste keer dat ik racisme in levende lijve ontmoet heb. Ik vond het niet zo erg, maar ik heb te doen met het kind. Wat heeft zij allemaal gehoord en gezien, dat ze er op negenjarige leeftijd al zulke denkbeelden op na houdt.

In de avond hadden we een afscheidsfeestje voor Anke. Zij vertrekt morgen naar Stellenbosch, om daar een sportprogramma te gaan volgen. We zullen haar in de weekenden nog wel eens zien, maar ze woont niet meer bij ons in huis. Het is jammer dat je afscheidt moet nemen van leuke mensen, die je nieuw ontmoet hebt, maar het hoort erbij.

Dag 23:                                                                                                                                                                                    29-09-2015

Vandaag was voor mij een zeer frustrerende dag. Er gebeurde teveel waar ik niet blij mee was. In de ochtend werd ik allereerst al niet opgehaald (dat gebeurt wel vaker, maar toch). In het begin van de ochtend bleek al dat de leerlingen er vandaag niet echt zin in hadden. Ik werd continu onderbroken tijdens mijn uitleg, kinderen waren van alles kwijt of besloten dat ze deze les maar eens niet meededen. Na veertig minuten hadden de meeste kinderen nog steeds de eerste bladzijde niet af. Het interesseert ze niets. Voor de leerkrachten was het vandaag een stresvolle dag want de rapporten moesten vandaag af. Om de een of andere reden vond iedereen het nodig om bij mijn mentor te komen vragen hoe het allemaal werkte en dat betekend dat er om de vijf minuten op de deur werd geklopt. Leerkrachten zijn hier gewend dat ze, als ze ergens binnen komen, gelijk kunnen gaan praten. Of jij nou tijd hebt of niet. Door deze onrust hebben de leerlingen de hele dag niets geleerd. En dan vragen de leerkrachten zich af hoe het toch komt dat de resultaten zo laag zijn.

In de middag had ik een aanvaring met een van de leerlingen. Ik heb van m'n leven nog niet zo'n asociaal kind gezien. Ze luistert gewoon niet naar je, doet de hele dag wat ze zelf wilt en als je er iets van zegt krijg je een gezicht. Ik was er vandaag helemaal klaar mee en heb geprobeerd haar eruit te sturen, maar ze ging gewoon niet. Ik heb mijn mentor er vervolgens bij gehaald en gezegd dat ik dit kind voorlopig niet meer in de klas wil hebben. Ik geef geen les aan kinderen die denken dat ze het wel voor het zeggen hebben in de klas. Het kind is verwijderd en hoef haar voorlopig niet meer terug te zien.

Dag 22:                                                                                                                                                                                   28-09-2015

Ik was heel blij dat ik vanmorgen weer lekker naar school kon gaan. Ik vind een lang weekend leuk, maar ik ben liever op de school. Vanmorgen was het weer ABC for life. Ik ben hier geen fan van op de maandag ochtend. Er gebeurt niet genoeg naar mijn zin. In de middag was ik weer in de klas. Ook daar heb ik vandaag niet veel gedaan, want mijn mentor wou de testresultaten met me bespreken en een plan van aanpak maken voor het komende semester. Ik vind het fijn dat ze me zo betrekt bij alle plannen en ideeën, maar ik vind het een beetje vreemd dat dit onder schooltijd gebeurd. De kinderen hebben de hele middag niets gedaan en hebben dus ook niets geleerd, terwijl wij een plan bedachten om de leerresultaten omhoog te halen. Misschien is het een idee om ervoor te zorgen dat de leertijd van de leerlingen iets beter benut wordt. Het fijne is dat we vanaf komende week een frisse start kunnen maken met nieuwe ideeën en plannen en dat we dus weer echt kunnen gaan lesgeven. Daar verheug ik me wel op.

Dag 18 - 21:                                                                                                                                                                  24-27-09-2015

Deze donderdag was het heritage day. Dit is een nationale vrije dag in Zuid Afrika. Heritage day is een soort van voorouder verering. Alle oude inheemse stammen gedenken dan hun voorouders. Ze gaan gekleed in traditionele kleding en hebben de traditionele braai. Een soort van barbecue. De scholen maken er een lang weekend van en zijn op donderdag en vrijdag dicht. Daardoor had ik plots een lang weekend. Op donderdag heb ik goed gebruik gemaakt van m'n vrije dag door zo lang mogelijk te slapen en vervolgens zo weinig mogelijk te doen. Op vrijdag ben ik met de hop on hop off bus via de blauwe route naar The Waterfront geweest en heb daar een beetje gewinkeld, daarna heb ik de volledige blauwe route afgemaakt. Het tweede deel van de route had ik nog niet gedaan en was prachtig. We kwamen langs de wijnvelden van Groot Constantia en langs het Kirstenbosch. Daar ga ik echt nog eens langs om daar rond te wandelen. Ik heb alleen het begin gezien en dat stond al vol met exotische bloemen, planten, bomen en dieren. Zaterdag zijn we vroeg in de ochtend naar The Old Biscuit Mill market geweest. En geweldig grote foodmarket. Deze markt was te vergelijken met een wereldrestaurant. Van overal ter wereld waren er foodstands en zo ook van Nederland. Ik heb als ontbijt oer-Hollandse poffertjes gegeten. Erg lekker!! Het was helaas erg slecht weer, waardoor we vroeg besloten om weer terug te gaan. Ik ben samen met Ushi en Lena boodschappen wezen doen, omdat Ushi en ik van zaterdag op zondag bij Lena hebben geslapen. Lena woont in haar eentje bij een vriend van haar ouders in een gigantische villa. De villa ligt wat meer achteraf in de blankenwijk en heeft niet zoveel voorzieningen in de buurt. Zelfs geen bus en daarom is het voor Lena erg stil daar. Wij hebben bij haar thuis gekookt, film gekeken en zijn daar blijven slapen in een van de vrije slaapkamers. Dat was een leuke verandering. Op zondag ochtend hebben we pannenkoeken gebakken als ontbijt en daarna zijn Ushi en ik weer terug gegaan naar de hostel.

Dag 17:                                                                                                                                                                                  23-09-2015

Vandaag was een fijne dag voor mij. Er is veel gebeurt vandaag. Veel leuke en gewone dingen, maar ook wat vervelende dingen. Vanmorgen zijn mijn mentor en ik eerst bezig geweest met het uitzoeken en organiseren van de toetsen. Zij heeft ze op de juiste stapel gelegd en ik ben acht keer een namenlijst langsgegaan om te kijken of iedereen zijn toets had ingeleverd. Uiteindelijk zijn er altijd een paar kinderen die hun toets niet inleveren. In de tijd dat wij dat deden werd er voor de kinderen een film opgezet, want dat kan gewoon. Als wij iets misten van een kind kon hij dat nog even opzoeken, of maken, terwijl de rest van de klas naar de Kleine Zeemeermin zat te kijken. Na de pauze heb ik verschillende lesjes gegeven.  Die gingen heel goed en ik heb zelfs mijn eerste stickers kunnen uitdelen. Ik heb een begrijpend lezen les gegeven, een rekenles en een bordwerk les. Daarbij schrijf je allerlei opdrachten op het bord en de kinderen maken die dan in hun schrift.

In de middag ging het mis tussen twee kinderen. Ik was een kind aan het helpen toen de klas begon te roepen; 'Teacher, teacher they are fighting!' Ik kijk daar al niet meer zo van op, want dat is elke tien minuten zo. Maar er zijn kinderen waarbij je een gevecht wel serieus moet nemen, omdat ze hun woede niet onder controle kunnen houden. Dit was nu ook het geval. Een meisje uit mijn klas kan om het minste in een enorme woedeaanval terecht komen en ze kan er dan niet meer uit komen zonder hulp. Je moet haar dan weg trekken van het andere kind en haar in een houdgreep nemen. Dit is niet makkelijk, omdat zij buiten zichzelf is en omdat het andere kind net zo graag met haar wil vechten en ook niet weg gaat. Ik heb haar armen vastgepakt, haar handen in die van mij gevouwen en mijn benen om haar lichaam heen geslagen. Op deze manier deed ik haar geen pijn en kon zij een ander en zichzelf geen pijn meer doen. Zo heb ik in totaal wel een half uur met haar gezeten en rustig tegen haar gepraat en gewacht tot haar hartslag en ademhaling weer rustig waren. Het eerste kwartier probeert ze zich voortdurend los te rukken, zodat ze weer in de aanval kan. Gelukkig is ze nog maar negen en niet zo groot, dus kon ik haar wel aan. Na een half uur was ze gekalmeerd en kon ze een beetje met me praten. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze het heel fijn vond dat ik haar geholpen heb om te kalmeren. Dat was voor mij erg fijn en daar haal ik dan weer voldoening uit. Ik heb zo met haar te doen. Het kind is zo gekwetst en beschadigd van binnen. Het is zo zonde, want als ze niet in een woedeaanval zit is ze lief en aandoenlijk. We weten nog niet wat haar thuis situatie is, want ze is nieuw in de klas. Maar we willen daar wel snel achter komen. Het meest vervelende vond ik dat, een kwartier nadat ze tot rust gekomen was, het weer gebeurde. Zo konden we weer helemaal opnieuw beginnen.

Dag 16:                                                                                                                                                                                 22-09-2015

Vandaag was ik gewoon in de klas. Ik heb een rekentoets met ze doorgelopen. Omdat er kinderen zijn die af en toe gewoon hele bladzijde open laten omdat ze het niet weten of geen zin meer hebben, deden we het stap voor stap. Het heeft bijna de hele ochtend geduurd en dan zijn er nog steeds kinderen die het niet af hebben. Aan het eind van de ochtend was er een soort voorstelling voor de kinderen. Het was heel apart. Het begon als een promotie voor een gezonde levensstijl, met goed en veel bewegen zodat je goed kan opletten op school. Daarna werden er boeken overhandigd aan de directrice. Deze zijn voor de hele school om te lezen. Vervolgens werd er reclame gemaakt voor het eten van een bepaald merk wit brood en aan het eind werd aan de kinderen verteld dat ze tegen hun moeders moesten zeggen dat ze Manhattan Candy moesten kopen. Dat zijn kleine zakjes met allerlei snoepjes erin. Dat ging letterlijk zo: 'So what do you tell your mamie?? I WANT MANHATTEN CANDY'. Ik kan niet begrijpen dat school dit toestond. Ik ben niet voor al die gezonde scholen die we in Nederland hebben. Kinderen mogen af en toe best eens iets snoepen, maar om er zo reclame voor te maken? Ik vind het verwerpelijk. De kinderen eten hier al zo ongezond. De meest gezonde maaltijd die ze eten is de smurrie die ze op school voor ontbijt krijgen. Verder lopen ze met zakjes ships, snoep, chocolade en andere ongezonde tussendoortjes. De leerkrachten besteden geen aandacht aan gezond eten. Ze eten zelf net zo slecht. Daar kom ik dan met mijn bruine boterham met worst.

Dag 15:                                                                                                                                                                                   21-09-2015

De maandag vind ik niet zo'n interessante dag. Eigenlijk was het gewoon saai. 'S ochtends was ik bij ABC en 's middags ben ik weer met mijn maatje aan de slag gegaan om te leren lezen, omdat de rest van de klas weer aan het toetsen was. Hij noemt me zijn maatje, omdat ik hem help zijn hersens slim te laten worden. Heel schattig. Maar zo ben ik de hele dag 1 op 1 bezig geweest en dat geeft mij niet genoeg voldoening. Ik hou van de dynamiek van een groep. Ik heb veel liever 37 kinderen die het me moeilijk maken, dan 1 kind dat wel luistert maar niet begrijpt dat je pig niet als peg schrijft. Ik hoop dat het toetsen snel over is, dan kunnen we weer gewoon gaan lesgeven.

Dag 13&14:                                                                                                                                                               19/20-09-2015

Zaterdagochtend ging de wekker om zeven uur, zodat we om acht uur weg konden gaan, om om negen uur de Tafelberg te beklimmen. Eigenlijk zou ik niet mee gaan met klimmen, maar met de kabelbaan omhoog gaan. Ik dacht dat het te zwaar zou zijn voor me. Maar Anke had me verteld welk pad we zouden nemen en ik heb op verschillende sites opgezocht of dit een zwaar pad was of niet. Volgens de meeste sites was Pipe track, zo genoemd omdat er overal pijpleidingen liggen, het makkelijkste pad om te lopen. Een echt pad voor beginners en goed te doen met kinderen. NOU NIET DUS. We hebben ruim zeven uur over de tocht gedaan. We hadden normale zand en kiezelsteen weggetjes, maar ook rotsen om te beklimmen, takkenbossen waar we doorheen moesten, enorm steile paden omhoog of naar beneden en in totaal vijf bergen om over te steken. Het was zó zwaar! En nog behoorlijk gevaarlijk ook. Op sommige plekken moest je echt geen stap verkeerd zetten, anders viel je van de berg af. Maar ik had het voor geen goud willen missen door met de kabelbaan te gaan, want het was prachtig. De omgeving is geweldig mooi. De bergen, de rivieren, de watervallen, de planten en de dieren. We hebben in berggrotten gegeten en uitgerust en we hebben water uit de beekjes gedronken (smaakt beter dan het kraanwater hier). Het is ook een goede oefening voor teambuilding. We waren met negen meiden op pad gegaan en we hebben het allemaal gered naar de top van de Tafelberg. We konden elkaar steunen met af en toe een helpende hand of gewoon met wat aanmoedigende woorden, maar uiteindelijk moest je het toch zelf doen. Zodra ik alle foto's geüpload heb zal ik ze op de site zetten. Het zijn er behoorlijk veel.

Zondag moest ik van mezelf even goed voor school aan het werk, maar eerst wou ik nog iets leuks doen. Daarom zijn Ushi en ik naar The Waterfront gegaan. Daar wilden we even shoppen en dan om zo ongeveer twee uur half drie weer thuis zijn. Dat is niet helemaal gelukt, want er was precies vandaag een marathon aan de gang en je kon de stad bijna niet meer uitkomen. Toen we eenmaal terug waren was het vijf uur. Weg werktijd. Dat betekend dat ik morgen extra veel te doen heb.

Dag 12:                                                                                                                                                                                  18-09-2015

Vandaag hadden mijn kinderen een toets dag. Ze moesten een Engels tekst lezen en vervolgens vragen beantwoorden en een verhaal schrijven. Ik ging met één kind naar de lerarenkamer om met hem te werken. Dit kind zit met Engels nog lang niet op het niveau van de rest van de klas en kan daardoor de toetsen niet maken. Hij zit nog op het niveau van begin groep 3, terwijl de rest van de klas al op eind 5 zit. We zijn bezig geweest met het hakken en plakken van woordjes, het omcirkelen van de juiste letters bij een woord en het schrijven van korte woordjes als: pen, pig, cup, pot en hat. Echt het groep 3 werk dus. Volgens mij vond hij het helemaal leuk dat hij nu zoveel aandacht kreeg. Hij zat te stralen en wou gezellig met me kletsen en was ook gemotiveerd om hard te werken. Dat gebeurt niet zo vaak, want in een klas van 37 wordt hij gewoon vergeten. Aan het eind van de ochtend was hij de eerste die ik een sticker kon geven. Hij vond het geweldig. Ik heb hem midden op zijn voorhoofd geplakt en ervoor gezorgd dat iedereen het kon zien. Misschien motiveert dat ze een beetje.

In de ochtend pauze kwam er een leerkracht van ABC for life naar me toe. Ik had haar wel eerder gezien, want ze komt steeds kinderen uit m'n klas halen voor extra rekenen of Engels, maar ik wist niet dat ze een leerkracht van ABC was. Ik wist helemaal niet dat die echt leerkrachten hadden. Ik dacht dat het draaide op vrijwilligers. Weer wat bijgeleerd! Zij wou me heel graag voorstellen aan haar collega's en ze heeft me hun lokaaltjes laten zien en verteld wat ze allemaal deden en waar ze aan werkte. Daarna hebben ze me uitgenodigd om elke vrijdag in de middag met hen om de tafel te komen zitten om ervaringen uit te wisselen. Ze willen graag weten hoe het Nederlandse schoolsysteem in elkaar zit en hoe wij denken over onderwijs. Ik was een beetje overdonderd door hun enthousiasme en hun spontaniteit. Dat zie je hier niet snel bij leerkrachten (eigenlijk helemaal niet). Ik vond het een heel leuk idee. Het is voor mij ook leuk om hun verhalen te horen over het Zuid Afrikaanse onderwijs. Zo leren we weer van elkaar.

Dag 11:                                                                                                                                                                                    17-09-2015

Vandaag ben ik nauwelijks in m'n eigen klas geweest. In de ochtend was ik bij ABC for life. Dat was wel even heerlijk rustig na gisteren. Donderdag ochtend is daar precies het goede moment voor. Ik ben bezig geweest met kinderen van zes tot twaalf jaar. Heel afwisselend in niveau. Sommige kinderen konden nog geen letter lezen, anderen lezen al hele verhalen.

'S middags ben ik vooral in de andere derde klas geweest om te helpen met het maken en in elkaar zetten van tentamens. Daar zat ik midden in de klas samen met nog twee andere leerkrachten. Daar heb ik het idee opgedaan dat ik mijn verwachtingen misschien wat moet aanpassen. De kinderen moesten namelijk een handschrift toets doen die meetelt voor de overgang naar de vierde klas. De helft van de klas liep, stond of zat ergens waar hij niet hoorde. Alle kinderen waren met elkaar aan het praten, blaadjes werden gekreukeld, er werd met allerlei kleurtjes geschreven enz. De leerkrachten zeiden er vrij weinig van. Ze schreeuwden een aantal keer door de klas dat het geluidsniveau te hoog was en dat was het. Dat is heel wat anders dan dat ik van kinderen verwacht als ze een toets maken. Ze moeten op hun eigen plaats zitten, recht zitten, met een grijs potlood schrijven, niet praten en ze mogen zeker niet lopen. Maar dat wordt hier zo te merken niet van de kinderen verwacht. Geen wonder dat ik bots met het gedrag van de kinderen en geen wonder dat de kinderen hier zo ver achter lopen.

Dag 10:                                                                                                                                                                                 16-09-2015

Deze dag was een dag van uitersten. Het begon fantastisch en eindigde vreselijk. Ik stond vandaag alleen voor de klas en had een moeder als ondersteuning erbij. Ik had me van de voren al voorgenomen om er een beloningssysteem tegen aan te gooien, om het gedrag te verbeteren. Ik hou er niet van om de hele dag te moeten schreeuwen en een beloningssysteem kan helpen dat te voorkomen omdat het iets is wat ze niet kennen. Ik heb het vanmorgen geïntroduceerd en ze waren meteen heel enthousiast. Mijn klas is opgedeeld in drie rijen van zes keer twee schoolbanken. Het zijn van die echte ouderwetse, onpraktische, houten schoolbanken. Ik heb de kinderen verteld dat ik ze zou opdelen in drie groepen. Elke rij vormt een groep. Met deze groep kunnen ze elke dag sterren verdienen. De groep die als eerste klaar zit krijgt een ster, de groep die als eerste aan het werk is krijgt een ster enz. Aan het eind van de dag kijken we dan welke groep de meeste sterren heeft en de kinderen van deze groep winnen allemaal een sticker. Ze vonden het meteen al helemaal leuk en waren heel fanatiek om als eerste alles goed te doen. Na tien minuten werd een deel van de groep meegenomen voor computerles. Hierdoor had ik nog ongeveer 22 kinderen over. Ik heb een uur met deze kinderen aan verschillende taken gewerkt en het ging heel fijn. De kinderen waren gemotiveerd, werkte hard en vooral stil en liepen niet door de klas. Dit waren twee regels die ik aan het begin van de dag had opgesteld:

• If I want to say something, I raise my hand.
• We stay at our own seats.

Dag 9:                                                                                                                                                                                     15-09-2015

Vanmorgen ging er voor het eerst iets mis. Ik zat om half acht klaar om te worden opgehaald om naar school te gaan, maar er kwam niemand. Ik heb gewacht tot acht uur en toen toch maar besloten dat ze me waarschijnlijk vergeten waren. Daarom ben ik om kwart over acht samen met Anna en Anke naar school gegaan. Toen ik daar aankwam kreeg ik een vrij onduidelijk verhaal over haast en het vergeten van de tijd en dat ze daarom maar niet kwam. Aha... Zo gaat dat hier dus. Hierdoor liep mijn programma wat anders dan dat ik van tevoren had bedacht. maar na de kleine pauze ben ik begonnen met een rekenactiviteit over tijd. Ze zitten voor Nederlandse begrippen ongeveer in eind groep 5, begin groep 6. Maar de helft weet de halve uren nog niet en bijna niemand weet nog hoe hij met kwartieren om moet gaan. Aan deze twee dingen heb ik vandaag aandacht besteed. Hiermee heb ik meteen aan mijn onderzoek kunnen werken, want ik heb de opdrachten gedifferentieerd. Sommige kinderen gingen aan de slag met halve uren, terwijl de anderen al met kwartieren aan de slag gingen. We lopen er in de klas tegenaan dat er kinderen zijn die de hele dag gewoon niets doen. Daarom heb ik een timer ingesteld. Ze kregen 20 minuten om hun werkblad te maken. Dit werkte heel goed. na twintig minuten ging de timer af en waren er maar drie kinderen die het niet af hadden. Geen slechte score voor de eerste keer. 'S middags heb ik dat ook gedaan met een taak over nouns en Synonyms.

Aan het eind van de middag vroeg de leerkracht van de andere derde groep of ik even de klas wou overnemen, want zij had een vergadering. Ik zei dat ik het wel wou proberen, maar zodra ze het lokaal uit was maakte ze er een zooitje van. Lopen door de klas, schreeuwen, vechten, tong uit steken naar elkaar en naar mij. Na twee minuten ben ik naar mijn eigen klas gelopen en heb mijn mentor gevraagd of we konden ruilen. Mijn eigen klas luistert wel gewoon naar me en gedraagt zich niet zo asociaal. Dat hebben we toen gedaan. Ik kon mijn mentor duidelijk horen schreeuwen tegen de andere groep over het respecteren van je docent enzo. Alleen denk ik niet dat deze kinderen dat gaan leren door tegen ze te schreeuwen. Ze zijn er zo aan gewend, dat het ze niets meer doet.

Morgen is mijn mentor weg, omdat ze met haar moeder naar het ziekenhuis moet en draai ik de groep. Ik krijg er wel een moeder bij voor het geval dat. Zo gaat dat wel vaker op deze school. Als de leerkracht ziek is of niet kan, dan komt er een moeder in de klas. Als er geen vervangende leerkracht of stagiair is, leren de kinderen de hele dag niets en zitten ze daar maar een beetje. Ik ben benieuwd hoe het gaat. De kinderen hebben allemaal al beloofd dat ze me morgen heel goed gaan helpen en goed hun best gaan doen.

Dag 8:                                                                                                                                                                                    14-09-2015

Vanochtend was mijn eerste ochtend bij het leesbevorderingsprogramma ABC for life. Het is zo veel relaxer dan wanneer je voor de groep staat. Bij ABC wordt er gewerkt in rondes. Bij elke ronde wordt er uit een klas een aantal kinderen gehaald die behoefte hebben aan extra leesbegeleiding. Zij komen dan naar het lokaal van ABC en worden daar begeleid door de verschillende vrijwilligers. ABC draait volledig op vrijwilligers. Op het moment zijn we met negen vrijwilligers en ongeveer vijftig kinderen. De ofiiciele voer -en schooltaal van Zuid Afrika is Engels. Maar omdat er zoveel kinderen thuis Afrikaans spreken, zijn er ook Afrikaanse klassen. De aanwezige vrijwilligers worden daarom opgedeeld in Afrikaans en Engels sprekend. Ik begeleid de Engels sprekende kinderen. Ik heb wel wat Afrikaanse boekjes gelezen, omdat de schrijfstijl bijna hetzelfde is als het Nederlands begrijp je alles. Ze spreken het alleen anders uit.

Vanmiddag ben ik in mijn eigen groep gebleven. Ik heb ze toen geholpen met hun rekenwerk en ze moesten een verhaaltje schrijven over het weekend. Op zaterdag was er een Bazaar op de school en de meeste kinderen zijn hierheen geweest. De opbrengsten hiervan zijn allemaal voor de school. Dat hebben ze ook hard nodig, want de school is behoorlijk arm.

Morgen zal ik waarschijnlijk mijn eerste echte dag zelf draaien. Met zelf gemaakte lessen en activiteiten. Ik ben benieuwd.

Dag 6&7:                                                                                                               12/13-09-2015

Op zaterdag ben ik samen met Ushi en Fabian de stad gaan verkennen. We hadden kaartjes gekregen voor de hop on hop off bus en zijn daarmee lang de kustlijn naar Cape Town gereden. Het was niet zulk best weer. Het was niet koud, maar het waaide enorm. Aan de kust moest je met een sjaal of jas over je gezicht lopen anders zaten je ogen vol met zand en je kreeg het er niet meer uit. In Cape Town hebben we over de luxueuze boulevard gelopen en zijn we naar het winkelcentrum van the waterfront geweest. Het verschil met de townships die we dinsdag en woensdag hebben gezien kon niet groter zijn. 'S avonds zijn we met Anna, Anke en Jenna naar een festival in Cape Town geweest. Dat festival was te vergelijken met wat we vrijdag avond hebben gezien in de market. we moesten de laatste twee straten naar het festival lopen, maar we kregen een berichtje dat het voor ons niet veilig was, omdat er op dat moment verschillende gangs rondhingen. Dus moesten we terug naar het centrum van Cape Town en hebben we daar een taxi geregeld. Op het festival was er voornamelijk weer heel goed eten en verschillende Afrikaanse bands die anti-overheid liedjes zongen. Het was heel gezellig.

Zondag ben ik thuis gebleven omdat ik nog heel veel voorbereiding had te doen voor maandag. Ik heb met mijn mentor overlegd over wat de leerlingen nog niet weten en wel zouden moeten weten. We hebben een lijstje samengesteld van onderwerpen en omdat er niet echt een programma of lesrooster is, ga ik die nu zelf maken. Op deze manier kan ik ook meteen aan mijn onderzoek werken, want ik kan ervoor zorgen dat er in het werk gedifferentieerd word.

Dag 5:                                                                                                                                                                                     11-09-2015

Vanmorgen werd ik opgehaald door mijn mentor. Volgens mij hebben we nu afgesproken dat zij me elke morgen ophaalt en weer afgooit bij mijn hostel, maar je weet het hier nooit zeker. Ik zou eigenlijk samen met Anna en Anke naar school lopen. Zij verblijven ook in de hostel. Het is zo ongeveer een kwartiertje lopen naar school, dus dat is best te doen. Maar ik doe net een iets ander programma dan zij. Zij volgen allebei het programma dat All Out voor je samenstelt. Ze zijn om half negen op school en gaan om twaalf uur weer weg. Zij zijn de ene ochtend in de klas aan het werk en de andere dag doen zij leesactiviteiten met kinderen bij ABC for life. 'S middags gaan zij naar iKhaya le Themba, dat betekend huis van hoop, om daar allerlei activiteiten met de kinderen te doen: http://www.ikhayalethemba.org.za/ Nqobile (onze projectleider) had bedacht dat ik hetzelfde programma zou doen. In het begin vond ik dit prima, omdat ik had begrepen dat er alleen 's ochtends school was. Maar op mijn eerste dag kwam ik er al achter dat dit niet het geval was. De school start ook niet om half negen, maar om acht uur. Leerkrachten worden om kwart voor acht verwacht. De school is op z'n vroegst om half één uit en dat is volgens mij alleen op vrijdag. De andere dagen is de school om half drie uit. Geloof ik. Ik vond het bestaande programma niet passend voor wat ik wilde doen. Dus heb ik het met Nqobile overlegd en nu ben ik vijf dagen per week, de hele dag op de school aanwezig. Ik ben er 's ochtends om kwart voor negen en ga pas weer naar huis als de school uit is. Ik ga 's middags niet naar iKhaya le Themba, maar ik help wel op maandag en donderdag ochtend mee aan het leesbevorderingsprogramma van ABC for life: http://www.abcforlife.org/ Op maandag en donderdag middag sta ik dan gewoon weer voor de klas.

'S avonds zijn we met z'n vijven (Anna, Anke, Ushi, Fabian en ik) naar de Bay harbour market geweest in Hout bay http://www.bayharbour.co.za/ Het was een hele professionele overdekte markt. Je kon er niet alleen de meest mooie toeristische spulletjes kopen, maar je kon er ook heel lekker eten. Van alle restaurants in de omgeving was er eens stand. Je kon daar je eten bestellen en het werd voor je neus klaar gemaakt. In het midden stonden allerlei tafels met banken. daar kon je je eten aan opeten. Het was super en we gaan volgende week  weer.

Dag 4:                                                                                                                                                                                     10-09-2015

De eerste dag op mijn nieuwe stageschool... Ik weet niet goed wat ik erover moet zeggen. Er is in één dag zoveel gebeurd dat ik denk dat ik de helft gemist heb. 'S morgens kreeg ik van een van de leerkrachten te horen dat mijn stageklas de derde groep is. Dat is het zelfde als groep 5 /6 in Nederland. De kinderen zijn over het algemeen negen jaar. In mijn klas zitten 37 kinderen. Dit valt nog mee. Het hadden er 50 kunnen zijn, maar ik vind het toch wel veel. De groepsleerkracht is een hele aardige vrouw, maar schreeuwt wel heel hard. In het begin vond ik dit vreemd (het is naar mijn mening niet per see nodig), maar een uur later kreeg ik door dat zij zacht en weinig schreeuwt in vergelijking met de andere leerkrachten. Schreeuwen is op deze school zo ongeveer de norm. Het is vaak ook echt nodig. In mijn eigen klas heb ik het nog niet hoeven doen, maar op dag 1 werd ik meteen gevraagd om te assisteren bij de leerkracht van de andere derde groep en nog geen twee minuten later stond ik zelf ook te schreeuwen. Later bleek dat de dame voor de groep niet de leerkracht was. Wat zij precies was weet ik nog steeds niet, maar de leerkracht was nergens te bekennen. Of ik even een leesles met de kinderen wilde doen en daarna mocht ik zelf wat verzinnen, want de dame wist het ook niet. OKE..... In totaal heb ik daar twee uur gestaan en geen leerkracht gezien, dus heb ik ze laten lezen, rekenen, en een brief laten schrijven. Geen idee of dit de bedoeling was, maar volgens mij hebben ze niet echt een planning. Ik heb verschillende keren geïnformeerd naar een rooster of een planning, maar het antwoord was vaak; 'Ja ja, wat wil jij doen? Ze kunnen lezen of rekenen of schrijven. Verzin maar wat.' De kinderen in deze groep zijn niet bepaald welgemanierd. In mijn eigen groep heb ik samen met de leerkracht de regels besproken en daar houden ze zich over het algemeen goed aan. Maar die andere groep luistert gewoon niet. Het maakt niet uit wat je zegt. ze worden niet stil. Er is altijd wel iemand aan het praten. Ik probeerde ze uit te leggen dat ik dat niet beleeft of fijn vind, maar dat lukte niet echt omdat er altijd wel kinderen aan het praten waren. Het is ongelofelijk. ZE WORDEN GEWOON NIET STIL. Ik ben een paar keer heel boos geworden en heb geschreeuwd (Ik schreeuw nooit). Voor de middag pauze heb ik aan een van de aanwezige dame gevraagd of de kinderen zich vaker zo gedragen. Haar antwoord was:' Nee, nee, ze gedragen zich echt heel goed vandaag.' Ik snap er niets van. In de middag was ik weer terug in mijn eigen klas. Dat was veel fijner. Het lokaal is geweldig. De muren hangen helemaal vol met regelkaarten, letters, posters om lezen te promoten, spellingskaarten etc. Er is een leeshoek met kasten met boeken en zitjes. Als je bedenkt dat dat allemaal past in een klas met 37 kinderen!

Aan het eind van de schooldag (14.30 uur) heeft de groepsleerkracht verteld over de thuissituaties van sommige kinderen. Dat was heel heftig. Er zijn kinderen die op straat leven en in de township waar ik gisteren was. Er zijn kinderen waarvan de ouders aan de alcohol en drugs verslaafd zijn. Er zijn kinderen die mishandeld of misbruikt worden thuis, of waarvan de ouders in de gevangenis zitten of gewoon altijd weg zijn. En, Ohja..., er zijn ook nog kinderen met aids, maar we weten niet wie. Nadat ze me dit allemaal verteld had, heeft ze me een stapel met 14 boeken mee gegeven om ideeën op te doen voor allerlei lessen. Ik verveel me voorlopig niet.

Dag 3:                                                                                                                                                                                       9-09-2015

Vandaag ben ik voor het eerst om mijn stageschool geweest. Ik ben nog niet begonnen met lesgeven. We zijn alleen even langs geweest om te kijken waar het is en om wat leerkrachten te ontmoeten. Morgen zal ik voor het eerst naar mijn klas gaan. Dan begint de stage periode. Ik weet nog niet precies in welke groep ik kom. de directrice had aan mijn projectleider verteld dat het waarschijnlijk de zesde klas zou worden. De leerkrachten daar durfde dat alleen niet te bevestigen. De directrice was afwezig en ze was bang dat ze problemen zou krijgen als ze het verkeerd zou zeggen. Het wordt morgen dus een verrassing.

In de middag zijn we met z'n vijven de bergen in gegaan samen met een gids. Mijn kamergenoten waren mee en een Nederlands stel dat we gisteren ontmoet hebben bij onze tocht door de township. Bovenop de bergen hadden we een prachtig uitzicht over zee. In het water waren stukken rots waarop het wemelde van de zeehonden. 
Na de bergen zijn we naar Hangburg geweest. Mijn stageschool staat in Hangburg en alle kinderen komen er vandaan. Hangburg wordt de colord area genoemd. Hier wonen niet alleen zwarte mensen maar ook mensen met een iets lichtere huidskleur of mensen die niet van origine uit Zuid-Afrika komen, maar uit een ander Afrikaans land. De mensen hier leven ook voornamelijk in townships. De townships hier zijn alleen niet zo vies en druk als in de black area, waar we gisteren waren. Er zijn minder huizen en de huizen zijn groter. De voorzieningen zijn nog steeds slecht. Ze hebben maar één wc en geen stromend water. Elektriciteit wordt van bestaande masten afgetapt. De gids vertelde ons dat er veel geweld, drugs en alcohol misbruik en seksueel misbruik heerst in de township. Hij wees ons een paar huizen aan waarvan hij zeker wist dat er daar nu op dit moment een kind misbruikt werd. Toen wij vroegen hoe hij dat wist zei hij dat het in de township voor niemand een geheim is wat de ander doet. Er wordt alleen door niemand iets aan gedaan. Hij vertelde ook dat er voor de leerkrachten van deze kinderen een dubbele taak is weggelegd. Zij moeten niet alleen les geven maar ook opvoeden. Niet het opvoeden zoals wij het gewend zijn, maar het bieden van een veilige basis, liefde en aandacht, de basisregels van het leven leren. De ouders doen het niet. Zij leren de kinderen dat geweld, verslavingen en misbruik normaal zijn. Het is hier de taak van de leerkracht om de kinderen een ander voorbeeld te laten zien.

Dag 2:                                                                                                                                                                                     8-09-2015

Ik heb de eerste nacht niet best kunnen slapen. Dat komt door al die nieuwe indrukken. Nieuwe geluiden (auto's, mensen en dieren) nieuwe geuren, nieuw licht. Het was overal nieuw. Vandaag heb ik mijn nieuwe kamergenoten wat beter leren kennen. Fabian komt uit Zwitserland en Ushi komt uit Duitsland. Er zijn hier veel Duitsers of mensen die Duits spreken. Dus het Duits vliegt me om de oren. Het zijn hele aardige mensen en praten meestal Engels als ik erbij ben. Fabian en Ushi gaan vrijwilligers werk doen bij één van de andere projecten van All Out. Zij gaan werken bij een klein bedrijfje dat allerlei producten maakt uit gebruikte theezakjes. Deze theezakjes worden verzameld, de thee wordt eruit gehaald en het zakje versnippert. Daarna wordt het zakje weer aan elkaar gestreken en wordt erop geschilderd. Deze kleine papieren schilderijtjes worden vervolgens verwerkt in tassen, onderzetters, speelgoed, sierraden en nog veel meer. Het mooie hieraan is dat de medewerkers allemaal mensen uit de nabijgelegen townships zijn. Door het werk dat zij doen bij original T Bag Designs hebben zij een eigen huis kunnen kopen of zorgen ze ervoor dat hun gezin genoeg te eten heeft. Ik ben er vanmiddag geweest en het was heel indrukwekkend om te zien. Het was zelfs zo dat ze op dat moment aan het filmen waren voor een nieuw promotie filmpje en Fabian en ik hebben er in mee gespeeld. Ik zou zeker eens kijken op de volgende website: http://www.tbagdesigns.co.za/

Wij kwamen langs de T factory toen we een rondleiding kregen door een van de Townships. Ik kan niet goed omschrijven hoe het was om daar te lopen. Alles wat je ooit op tv hebt gezien is waar. Deze mensen hebben helemaal niets. De grond waarop ze leven in niet meer dan drek. Je weet niet waarop je loopt. Het kan zand met water zijn, maar ontlasting of dode dieren zou net zo goed kunnen. Overal lopen daar kinderen op blote voeten doorheen. De mensen leven in hutjes gemaakt van golfplaten, karton, stukken hout, doeken en ander materiaal dat ze hebben kunnen vinden. In de township (waar duizenden mensen wonen) zijn twee wc's. Deze wc's kun je niet eens echt wc's noemen. Het zijn twee open gebouwtjes met een zitting met een gat erin. soms moeten mensen een kilometer lopen om naar de wc te gaan. De hygiene is dan ook ver te zoeken. In de township zijn wel een kleine supermarkt en een kroeg. Compleet met pooltafel en tv, zodat de mannen het kleine beetje geld kunnen opdrinken. Volgens onze gids (zelf een oud bewoner van de township) zal dit nooit veranderen, omdat de mensen het niet willen. Ze willen wel betere huizen en een betere gezondheidszorg, maar ze willen niet zelf de verantwoordelijkheid nemen voor een beter leven, los van criminaliteit. Ik vond het heel triest om te zien. Vooral als je dan hoort dat dit de netste, fijnste en veiligste township van Zuid-Afrika is.

Dag 1:                                                                                                                                                                                7-09-2015

Vandaag ben ik eindelijk vertrokken. Om zeven uur heb ik afscheid genomen van mam en ben daarna met pap in de auto gestapt. Op weg naar het vliegveld. Tijd om mijn reis te beginnen. Vlak voordat het vliegtuig vertrok heb ik nog even mijn euro's ingeruild voor de Zuid-Afrikaanse rand en daarna was ik klaar om te gaan. Na een vliegreis van 11 uur en 15 minuten kwam ik aan op het vliegveld van Kaap Stad. Het was allemaal goed geregeld door All Out, want er stond een chauffeur met een bordje met mijn naam erop. Hij zou me naar de hostel in Hout Bay brengen. Erg fijn als er zo goed voor je gezorgd wordt. Om 22.30 was ik eindelijk bij mijn kamer. Ik slaap op een kamer met drie stapelbedden samen met twee kamergenoten. Zij waren ook vandaag aangekomen en omdat we allemaal moe zijn gaan we snel slapen.